اختراع با عنوان «سيستم بصري انتقال تصوير دريايي براي سامانه هاي موبايل» را مي توان در چند فاكتور مهم كه نتايج طراحي هستند خلاصه كرد: منبع تأمين انرژي مستقل: يكي از عواملي كه در حركت يك سيستم متحرك دريايي نقش به سزايي دارد آن را كه منبع تغذيه مشخص و معين داشته باشد تا ميزان كارايي آن به حداكثر برسد كه اين مهم در اين سيستم پياده سازي شده است. سيستم پيشرانش و سيستم مانور و ناوبري: با اين سيستم مي توان فرض كرد كه سيستم مذكور به صورت كاملا مستقل به ايفاي نقش مي پردازد. سيستم كنترل از راه دور: با داشتن يك سيستم كنترل از راه دور بي عيب مي توان گفت كه قدرت اپراتور در منترل سيستم نه تنها كاهش نمي يابد بلكه افزايش نيز مي يابد كه اين مهم در طرح فوق پياده سازي شده و تست هاي فوق و تأييدهي هاي مكسوب گوياي اين امر مي باشند. قابليت كنترل تصويري از راه دور: با داشتن اين قابليت مي توان گفت كه محدوديتي در ديدن تصاوير، ارسال و كنترل و آنها وجود نخواهد داشت. قابليت انتقال تصوير از شناور به كاربرد: با اين قابليت مي توان قدرت مانور سيستم را افزايش داد. ضمن اينكه قابليت حركت در مسيرهاي صعب العبور را نيز به دست مي يابد.

اختراع با عنوان «تلفيق دو بدنه سه تيغه (در جلو) و دو تيغه (در عقب) در شناور سطحي تندرو كنترل از راه دور جهت دستيابي به راندمان بهتر و كاهش درگ» را مي توان به شرح زير دانست: عرشه بسيار بزرگ: با به كارگيري اين ايده و نهايي سازي آن عملا عرشه به مقدار بسيار زياد افزايش مي يابد كه به پايداري بيشتر مي انجامد. تعادل عرضي مناسب: يكي از پارامترهاي مؤثر در طراحي يك شناور تعادل عرضي آن مي باشد. بديهي است كه يك شناور مناسب شناوري است كه داراي تعادل عرضي مناسب يه به عبارت ديگر زاويه تعادل عرضي بيشتر باشد. قابليت حفظ مسير و مانور بالا: در صورتي كه يك شناور كاملا متقارن باشد و طراحي آن مبتني بر اصول طراحي سازه هاي دريايي باشد، به قابليت مهم حفظ مسير حركتي دست مي يابد كه اين مهم در طرح فوق پياده سازي شده و تست هاي فوق و تأييديه هاي مكسوب گوياي اين امر مي باشند. سطح تماس كم با آب: با رعايت اصول طراحي مي توان سطح تماس با آب را كاهش داد كه به معناي اصطكاك يا درگ كمتر و سيستم نهايي بهينه تر مي باشد. كاهش توان موتور در سرعت طراحي: با بهينه سازي سطح خارجي و كاهش نيروهاي مقاوم مي توان در يك سرعت مشخص از توان كمتري استفاده كزد كه اين به معني افزايش بازده طراحي مي باشد. كاهش درگ: مؤلفه اصلي در نيروهاي مقاوم درگ مي باشد. بديهي است با رعايت اصول و كمك گيري از روش هاي مطرح شده مي توان درگ را به طور چشمگيري كاهش داد. كاهش از بين رفت جريان مغشوش برخوردي به پروانه: با از بين رفتن جريان مغشوش و آرام شدن آن تحليل سيالاتي آن راحت تر شده و مي توان يك حركت يكنواخت بهينه را شاهد شود.

اختراع با عنوان «سامانه رانش دريايي تندروكنترل از راه دور مستقل از سكان» را مي توان مجموعه اي از مكانيزم هايي دانست كه منجر به ويژگي هاي زير مي گردند: كاهش مقاومت موج سازي: يكي از عواملي كه در حركت يك سيستم متحرك دريايي نقش به سزايي در سرعت و توان حركتي آن دارد ميزان موج سازي آن است كه با كاهش آن در اين طرح مواجه هستيم. كاهش مقاومت آئروديناميك بدنه نسبت به هوا: با كاهش مقاومت بدنه و هوا عملا مقاومت حركتي كل نيز كاهش مي يابد. چرا كه مقاومت بدنه با هوا بخشي از مقاومت كل است. كاهش ميزان آبخور و در نتيجه كاهش ميامت كل بدنه: ميزان آبخور يا ميزان فرو رفتن سازه در آب يكي از عوامل بسيار مهم در تعيين مقدار نيروي مقاوم مي باشد. بديهي است كه با كاهش آن مقدار نيروي مقاوم كاهش يافته و بازده افزايش مي يابد. در صورتي كه يك شناور كاملا متقارن باشد و طراحي آن مبتني بر اصول طراحي سازه هاي دريايي باشد، به اين قابليت مهم دست مي يابد كه اين مهم در طرح فوق پياده سازي شده و تست هاي فوق و تأييديه هاي مكسوب گوياي اين امر مي باشند. جلو انداختن زمان سرش: با رعايت اصول طراحي مي توان زمان سرش را جلو انداخت كه به معناي اصطكاك يا درگ كمتر و سيستم نهايي بهينه تر مي باشد. قابليت مانور بالا و چرخش در جا در سرعت هاي بالا: با بهينه سازي سطح خارجي و كاهش نيروهاي مقاوم مي توان در يك سرعت مشخص از توان كمتري استفاده كرد كه اين به معني افزايش بازده طراحي مي باشد. ضمن اينكه قدرت مانور مهيا مي گردد. با به كارگيري نكات ظريفي قابليت چرخش در جا نيز به دست مي يابد. عدم نياز به سكان و در نتيجه كاهش مقاومت موج سازي و نيويز: يك پارامتر مهم در يك سيستم دريايي ميزان توليد نويز و موج است كه با حذف سيستم سكان در اين طرح به خوبي رعايت شده است. قابليت انتقال تصوير از دريا به خشكي: با اين قابليت مي توان قدرت مانور سيستم را افزايش داد. ضمن اينكه قابليت حركت در مسيرهاي صعب العبور را نيز به دست مي يابد.